Halloo Mzunguvrienden!

Oepsoepsoeps, als echte Afrikaantjes hebben we ons helemaaaal niet aan onze belofte gehouden; 'jullie horen weer snel van ons'. Gefaald. Maar goed, hier komt ons langste verhaal ooit, bereid je voor en ga er lekker bij zitten, want er is weer genoeg te vertellen!

Ons verhaal eindigde de vorige keer dat we in Jinja waren geweest, een maand geleden, oepsie. Die week hebben we ons weer ingezet voor de lieve kindjes van onze stage en een dagje wondzorg. Het is zo gaaf om te zien, dat je daadwerkelijk een klein beetje vordering ziet bij wonden, elke week gaat het toch een ietsje beter en vooral met uitleg geven aan de leraren boekt uiteindelijk veel meer resultaat! Dit weekend vertrokken we naar Fort Portal, we waren uitgenodigd door onze Amerikaanse vrienden. Jongensjongens, die reis.. Iemand had ons al als tip gegeven, ga niet achterin de bus zitten, het kan nogal hobbelig zijn. Als echte Afrikaanse meiden kwamen we natuurlijk weer veel te laat, en jullie konden vast raden waar we zaten. Hij had er niks aan gelogen. Goeie grutten, we leken wel 3 milkshakes bij elkaar. Een beetje billenknijpen en ogen stijf op elkaar bij afgronden van een kleine 100 meter, maar goed, de plek was uiteindelijk zooo gaaf! In het plaatsje fort portal bevind zich een kratermeer, daar hebben wij even heerlijk een middagje in vertoeft! Lekker uiteten en stappen met zijn allen en op zondag weer een hele reis terug. Dit keer niet achterin de bus, maar tussen twee babies, ook erg leuk. De werkweek was weer begonnen, zoals altijd weer lekker met de kindjes en een dagje wondzorg, dat was tot onze verbazing opeens de laatste keer. De schooltjes gingen sluiten, de zomervakantie (van 2 maanden) was bijna begonnen. Dat was even flink balen, maar zou zich vast oplossen, met een dagje extra op het providence home? Op donderdag zaten we een beetje te neuzen tussen alle spullen van het providence, toen ondekten we opeens een zwembad, we keken elkaar aan en nog geen 5 minuten later hielp iedereen mee om emmers water in het zwembad te gooien. Wat een schik! Het was een feest! Dat feestje eindigde snel, Ronald (de ergotherapeut) vertelde de dag erna dat de meeste kinderen vandaag werden opgehaald, helemaal shit. Toen moesten we opeens halsoverkop afscheid van heel wat kids nemen. Goh, dat viel toch wel even zwaar. Je hebt toch een band opgebouwd met de koters, je kent ze inmiddels allemaal persoonlijk en kan zo hard met ze lachen! Maar goed, we wilden het weekend even afleiding, volgende week zagen we wel weer verder. Het weekend hebben we heerlijk in Kampala gerelaxed, een vriend uit Jinja kwam ons nog opzoeken en hebben echt een super lekker en gezellig weekend gehad! Inclusief heeeerlijk zwembad. Op maandag begonnen de kriebels over stage weer en nadat we toch nog even naar de markt waren geweest met een oudere cliënt (die er deze zomer wel bleef wonen) hebben we onze projectbegeleider in Nederland maar eens gebeld. Wat nu? Het plan is ons dat wij nog veel meer gaan richten op de wondzorg. Hoe zal je denken? Ons plan is om nu elke maandag/dinsdag/woensdag te werken in de community. (Ons eigen dorpje en omliggende). Daarvoor maakt onze gastouder reclame en kunnen mensen naar ons toe komen voor gratis wondzorg. De donderdag gaan we nog wel naar het providence home, voor enkele kinderen die er nog wel zijn en om kinderen bij hun huis te bezoeken met Ronald. Gaaf! Op vrijdag bestaat onze dag vooral uit het opruimen van de wondzorgkamer, spullen organiseren en onze kennis noteren over wonden voor volgende vrijwilligers. Deze week zijn we alsnog een paar dagen op het provindence geweest, klusjes gedaan en ook bijna de hele wondzorg kamer uitgezocht (het was een grote ontploffing). Daarnaast bezoeken wij bijna elke dag een jongetje bij zijn huis met een flinke wond, die wordt elke dag een stukje beter! Yes, daar halen we de voldoening uit! Op donderdag hebben we ook nog ern presentatie gegeven voor mensen uit het dorp (en omliggende) over epilepsie. Super leuk en interessant om te doen! Dit weekend manoeuvreerde we ons naar de Sesse eilanden. We konden met een vriend meerijden naar Entebbe en vanuit daar met de boot naar het tropische eiland. Op de boot was het toch weer eventjes (alweer) billenknijpen, we hoopten dat deze boot sterker was dan de Titanic, want de hoeveelheid kilo's waren volgens ons al zon 3 ton geleden overschreden. Maar goed, we kregen het niet koud op deze manier. Gelukkig kwamen we aan en god wat was het mooi! En hoe cool dachten we, we hadden een tent gereserveerd op het strand, hoe gaaf zou dit weekend worden! De tropische feelings waren snel verdwenen toen we vrijdagnacht wakker werden met hevige onweer en een vloedgolf aan regen. Een flashback naar Tessel was op zijn hoogtepunt. Gelukkig zat het niet allemaal tegen en kwam er aan het einde van de dag toch nog enigszins een zonnetje doorheen. Woehoe. We hebben veel leuke mensen ontmoet en ondanks het minder lekkere weer echt een super leuk weekend gehad! Op zondag peerden we hem weer terug naar Nkokonjeru! Deze week was een beetje balen, we konden niet veel doen bij het Providence home, afspraken werden niet helemaal nagekomen en ook de dagen wondzorg waren nog niet helemaal gegrond, maar goed, we hebben er het beste van proberen te maken. Larissa (het meisje wie bij ons in huis leeft en een goede vriendin van ons) voelde zich op de dinsdagmiddag echt niet lekker worden, zelfs zo erg dat het ons beter leek om naar het ziekenhuis in Kampala te gaan. Daar hebben een hele poos gewacht op de uitslag en kregen we medicatie mee. Het was al ontzettend laat en het leek ons niet verstandig om helemaal terug te reizen, daarom verbleven we maar een avondje in ons favoriete hostel. We zijn zelfs nog Nederlanders tegen gekomen! Larissa voelde zich door de medicijnen gelukkig snel al een stuk beter, dus wij gingen in de ochtend al vroeg terug naar onze stage, omdat we hier hadden afgesproken met iemand. (Inclusief aanhouding van de politie, omdat er teveel mensen in de taxi zaten). Deze afspraak viel helaas in duigen, omdat degene er niet was. We hebben ons toen maar ontfermd over de wondzorg. Woensdagavond na het eten reisden we samen met een vriend uit Kampala naar Jinja, daar gingen we nog gezellig met zijn allen wat drinken en ontmoetten we meer bekenden. Heel gezellig! We zijn die nacht bij een vriend blijven slapen en na het ontbijt 's ochtends begon onze reis naar Mount Elgon!! Een 6 u lange reis, maar het was het zeker waard. Waaauw, deze omgeving, hoe ongelofelijk mooi! De vrijdag en zaterdag hebben we alle sippifalls bekeken en zijn we gaan klimmen in de bergen en door het oerwoud met een gezellige gids. We waren weer eens even heel dankbaar voor deze super mooie wereld. Elke avond kregen we een 4 (omg!!) gangen diner van de kok! Elke dag precies hetzelfde, maar dat kon de pret niet bederven! Op zondagochtend was het toch een beetje moeilijk om dit paradijsje te verlaten, maar na een goede reis terug, kwamen we weer veilig aan in Nkokonjeru! Deze week gaan we weer lekker fanatiek aan de slag, vandaag was ons eerste dagje wondzorg in de community en we hebben weer genoeg voorbij zien komen en mensen kunnen helpen!

Zooo nu zijn jullie eindelijk weer een klein beetje op de hoogte over wat we allemaal uitgespookt hebben!

Een dikke kus van Ger en Kim!