Avontuurtjes!

Halloo Mzunguvrienden!

Oepsoepsoeps, als echte Afrikaantjes hebben we ons helemaaaal niet aan onze belofte gehouden; 'jullie horen weer snel van ons'. Gefaald. Maar goed, hier komt ons langste verhaal ooit, bereid je voor en ga er lekker bij zitten, want er is weer genoeg te vertellen!

Ons verhaal eindigde de vorige keer dat we in Jinja waren geweest, een maand geleden, oepsie. Die week hebben we ons weer ingezet voor de lieve kindjes van onze stage en een dagje wondzorg. Het is zo gaaf om te zien, dat je daadwerkelijk een klein beetje vordering ziet bij wonden, elke week gaat het toch een ietsje beter en vooral met uitleg geven aan de leraren boekt uiteindelijk veel meer resultaat! Dit weekend vertrokken we naar Fort Portal, we waren uitgenodigd door onze Amerikaanse vrienden. Jongensjongens, die reis.. Iemand had ons al als tip gegeven, ga niet achterin de bus zitten, het kan nogal hobbelig zijn. Als echte Afrikaanse meiden kwamen we natuurlijk weer veel te laat, en jullie konden vast raden waar we zaten. Hij had er niks aan gelogen. Goeie grutten, we leken wel 3 milkshakes bij elkaar. Een beetje billenknijpen en ogen stijf op elkaar bij afgronden van een kleine 100 meter, maar goed, de plek was uiteindelijk zooo gaaf! In het plaatsje fort portal bevind zich een kratermeer, daar hebben wij even heerlijk een middagje in vertoeft! Lekker uiteten en stappen met zijn allen en op zondag weer een hele reis terug. Dit keer niet achterin de bus, maar tussen twee babies, ook erg leuk. De werkweek was weer begonnen, zoals altijd weer lekker met de kindjes en een dagje wondzorg, dat was tot onze verbazing opeens de laatste keer. De schooltjes gingen sluiten, de zomervakantie (van 2 maanden) was bijna begonnen. Dat was even flink balen, maar zou zich vast oplossen, met een dagje extra op het providence home? Op donderdag zaten we een beetje te neuzen tussen alle spullen van het providence, toen ondekten we opeens een zwembad, we keken elkaar aan en nog geen 5 minuten later hielp iedereen mee om emmers water in het zwembad te gooien. Wat een schik! Het was een feest! Dat feestje eindigde snel, Ronald (de ergotherapeut) vertelde de dag erna dat de meeste kinderen vandaag werden opgehaald, helemaal shit. Toen moesten we opeens halsoverkop afscheid van heel wat kids nemen. Goh, dat viel toch wel even zwaar. Je hebt toch een band opgebouwd met de koters, je kent ze inmiddels allemaal persoonlijk en kan zo hard met ze lachen! Maar goed, we wilden het weekend even afleiding, volgende week zagen we wel weer verder. Het weekend hebben we heerlijk in Kampala gerelaxed, een vriend uit Jinja kwam ons nog opzoeken en hebben echt een super lekker en gezellig weekend gehad! Inclusief heeeerlijk zwembad. Op maandag begonnen de kriebels over stage weer en nadat we toch nog even naar de markt waren geweest met een oudere cliënt (die er deze zomer wel bleef wonen) hebben we onze projectbegeleider in Nederland maar eens gebeld. Wat nu? Het plan is ons dat wij nog veel meer gaan richten op de wondzorg. Hoe zal je denken? Ons plan is om nu elke maandag/dinsdag/woensdag te werken in de community. (Ons eigen dorpje en omliggende). Daarvoor maakt onze gastouder reclame en kunnen mensen naar ons toe komen voor gratis wondzorg. De donderdag gaan we nog wel naar het providence home, voor enkele kinderen die er nog wel zijn en om kinderen bij hun huis te bezoeken met Ronald. Gaaf! Op vrijdag bestaat onze dag vooral uit het opruimen van de wondzorgkamer, spullen organiseren en onze kennis noteren over wonden voor volgende vrijwilligers. Deze week zijn we alsnog een paar dagen op het provindence geweest, klusjes gedaan en ook bijna de hele wondzorg kamer uitgezocht (het was een grote ontploffing). Daarnaast bezoeken wij bijna elke dag een jongetje bij zijn huis met een flinke wond, die wordt elke dag een stukje beter! Yes, daar halen we de voldoening uit! Op donderdag hebben we ook nog ern presentatie gegeven voor mensen uit het dorp (en omliggende) over epilepsie. Super leuk en interessant om te doen! Dit weekend manoeuvreerde we ons naar de Sesse eilanden. We konden met een vriend meerijden naar Entebbe en vanuit daar met de boot naar het tropische eiland. Op de boot was het toch weer eventjes (alweer) billenknijpen, we hoopten dat deze boot sterker was dan de Titanic, want de hoeveelheid kilo's waren volgens ons al zon 3 ton geleden overschreden. Maar goed, we kregen het niet koud op deze manier. Gelukkig kwamen we aan en god wat was het mooi! En hoe cool dachten we, we hadden een tent gereserveerd op het strand, hoe gaaf zou dit weekend worden! De tropische feelings waren snel verdwenen toen we vrijdagnacht wakker werden met hevige onweer en een vloedgolf aan regen. Een flashback naar Tessel was op zijn hoogtepunt. Gelukkig zat het niet allemaal tegen en kwam er aan het einde van de dag toch nog enigszins een zonnetje doorheen. Woehoe. We hebben veel leuke mensen ontmoet en ondanks het minder lekkere weer echt een super leuk weekend gehad! Op zondag peerden we hem weer terug naar Nkokonjeru! Deze week was een beetje balen, we konden niet veel doen bij het Providence home, afspraken werden niet helemaal nagekomen en ook de dagen wondzorg waren nog niet helemaal gegrond, maar goed, we hebben er het beste van proberen te maken. Larissa (het meisje wie bij ons in huis leeft en een goede vriendin van ons) voelde zich op de dinsdagmiddag echt niet lekker worden, zelfs zo erg dat het ons beter leek om naar het ziekenhuis in Kampala te gaan. Daar hebben een hele poos gewacht op de uitslag en kregen we medicatie mee. Het was al ontzettend laat en het leek ons niet verstandig om helemaal terug te reizen, daarom verbleven we maar een avondje in ons favoriete hostel. We zijn zelfs nog Nederlanders tegen gekomen! Larissa voelde zich door de medicijnen gelukkig snel al een stuk beter, dus wij gingen in de ochtend al vroeg terug naar onze stage, omdat we hier hadden afgesproken met iemand. (Inclusief aanhouding van de politie, omdat er teveel mensen in de taxi zaten). Deze afspraak viel helaas in duigen, omdat degene er niet was. We hebben ons toen maar ontfermd over de wondzorg. Woensdagavond na het eten reisden we samen met een vriend uit Kampala naar Jinja, daar gingen we nog gezellig met zijn allen wat drinken en ontmoetten we meer bekenden. Heel gezellig! We zijn die nacht bij een vriend blijven slapen en na het ontbijt 's ochtends begon onze reis naar Mount Elgon!! Een 6 u lange reis, maar het was het zeker waard. Waaauw, deze omgeving, hoe ongelofelijk mooi! De vrijdag en zaterdag hebben we alle sippifalls bekeken en zijn we gaan klimmen in de bergen en door het oerwoud met een gezellige gids. We waren weer eens even heel dankbaar voor deze super mooie wereld. Elke avond kregen we een 4 (omg!!) gangen diner van de kok! Elke dag precies hetzelfde, maar dat kon de pret niet bederven! Op zondagochtend was het toch een beetje moeilijk om dit paradijsje te verlaten, maar na een goede reis terug, kwamen we weer veilig aan in Nkokonjeru! Deze week gaan we weer lekker fanatiek aan de slag, vandaag was ons eerste dagje wondzorg in de community en we hebben weer genoeg voorbij zien komen en mensen kunnen helpen!

Zooo nu zijn jullie eindelijk weer een klein beetje op de hoogte over wat we allemaal uitgespookt hebben!

Een dikke kus van Ger en Kim!

Afrikaanse wijsheid

Hoi allemaal,

Daar zijn we weer, gezond en wel! Zonder alle antibioticapillen. Goh, wat een gedoe. Drie keer op een neer geweest naar het ziekenhuis in Kampala afgelopen week. Ons raftavontuurtje van twee weken geleden verliep uiteindelijk toch iets minder vlekkeloos dan we dachten. Tip van de week: drink geen water uit de Nijl. De eerste keer dat we besloten naar het ziekenhuis te gaan was toch wel een heel avontuur. In het donker met Francis op naar Kampala. Die paar uurtjes in de file konden er nog wel bovenop, we waren nog niet moe genoeg. Gelukkig had Francis al snel 'de' oplossing. Hij wist nog wel een aantal goede alternatieve routes. Een goed idee, maar Francis had zich alleen niet bedacht dat het mogelijk was dat er mensen misselijk konden worden op deze weg. Zelfs de gezonde meiden begonnen ook al aardig witjes te zien.. we kwamen bij het ziekenhuis en werden gelijk geholpen. Het leek wel heel voorspoedig, maar het duurde uiteindelijk best wel lang. De arts kon ons aan het eind van dit bezoek dan ook nog niet vertellen wat het precies was alleen dat de ontstekingswaarden in het bloed te hoog waren. Voor meer details moesten we twee nachten in Kampala doorbrengen. Vrijdag gingen we vol goede moed weer terug naar het ziekenhuis. Hier werden we geholpen door de look a like dr. Poll. Met een duidelijke uitslag en voldoende medicatie konden we een week later terugkomen in het ziekenhuis. We spendeerden ons weekendje in Kampala. In Kampala ontdekten we een tentje vol mzungu's met heerlijke verse sinaasappelsap. Echt een genietmomentje. We werden angstaanjagend goed geholpen. Zulke goede zorgen hebben we nog nooit gehad, na iedere hap kregen we nieuwe handendesinfectance aangereikt. Hier hebben we maar om gelachen. Een nieuwe werkweek brak aan. We hebben leuke dagen stage gehad, een ziekenhuisbezoekje en als hoogtepunt een dagje meegeweest met de ergotherapeut naar locale mensen voor behandeling. Een bijzondere dag vol met lieve kindjes en gastvrije families. De kleinste hutjes, maar toch kregen we altijd de beste stoel aangereikt. De vruchten (dragfruit) werden van de boom afgeplukt om deze samen met ons te kunnen delen, wat een mooie mensen en leuk om mee te maken. Nadat we vrijdag een leuke dag stage hebben gehad vol met balletjes werpen, stoepkrijten en wassen met de kinderen zijn we weer afgereisd naar Jinja. Na een goed nachtje gehad te hebben in Jinja, konden we zaterdag fris en fruitig gaan mountainbiken. Met Engelsmannen die wij in het hostel ontmoette zijn we gaan suppen 's middags. Deze mooie dag eindigde op de sunsetcruise op de Nijl. We hebben nog een gezellige avond gehad! De dag daarna zijn we rustig aan weer teruggegaan naar nkokojeru om daar een locale voetbalwedstrijd te aanschouwen. Nog nooit zulke fanatieke supporters gezien. Het is dan ook normaal om tijdens een spannende actie midden in het veld te gaan staan en ongelofelijk veel lawaai te maken. Kut Vuvuzela. Na deze happening zijn we naar huis gegaan. De nieuwe werkweek is weer begonnen. We houden jullie weer op de hoogte!

Veel liefs uit nkokojeru ?

De 3 musketiers op pad

Helloo Mzunguu's!

Veel te lang geleden en heeel veel weer te vertellen. Ons weekendje Kampala vorige week was zeer geslaagd. Onze nieuwe vriendin Theo liet ons de stad zien en eindigde met een lekkere pizza. Terug in ons hostel konden we heerlijk genieten van een cola en een burgertje, een goede bodem voor het avondje wat ons te wachten stond. Een halloween party vol met mzungu's! Wat de bedoeling was om rond 00.00 een keer in bed te liggen, eindigde zo'n 5 uurtjes later. Laten we het erop houden dat het pittig gezellig was met alle nieuwe vrienden die we gemaakt hadden. Een niet zo'n frisse ochtend later en een nog minder frisse tocht naar Seeta, konden we heerlijk uitbrakken aan het zwembad. We zorgden dat we weer voor het donker terug waren in Nkokonjeru en sliepen al vroeg als roosjes. Een nieuwe werkweek brak aan, vol goede moed weer naar stage toe. We namen maandagochtend 2 lieve kindjes mee naar de markt, wat hebben ze genoten, maar wat vonden ze het spannend. Het besef dat deze kinderen nooit van hun terrein afkomen, kwam op dit moment keihard door. We hebben samen een heerlijke ananas gekocht en konden die uitdelen aan de andere kinderen. Wat een genieten! Dinsdag volgde als alle andere dagen, we hebben ons vermaakt. Op woensdag een dagje wondzorg, weer een heleboel kindjes geholpen. In zo'n klein dorpje is er alsnog heel veel verschil te zien tussen de schooltjes. Op een van de laatste scholen, zagen we hoe een jongen straf kreeg. We zullen jullie de details besparen, maar het was echt verschrikkelijk om te zien.. Maar goed, even slikken en weer door! Donderdagochtend kwamen we voor een prima verassing te staan, een hele parade van dokters stond op het terrein van het Providence home, mensen uit het dorp konden hier naar toe komen voor een speciale lezing over epilepsie en andere mentale problemen. Een super goed inititief om mental health meer bespreekbaar en acceptabel te maken! Onze middag bestond grotendeels aan het uitzoeken van de ontplofte wondzorgopslag. De vrijdag begon met echte vakantiegevoelens, na stage zouden we meteen naar Jinja afreizen! In de ochtend zijn we creatief bezig geweest met de kids en rond 15 u begon onze minivakantie naar Jinja! Opgekropt in een niet bepaalde apk-gekeurde bus, ahum. Onbeschrijfelijk hoe mooi alleen al deze weg ernaar toe was! Overal bergen en alleeen maar groen! Fantastisch! Onze reis werd even onderbroken door een stuk halfgebraden kip die in de auto gestoken werd voor verkoop. Na een paar gilletjes van ons en heel veel lachende Afrikanen om ons heen, vervolgde onze reis. Onze levensvrezend op de boda's kwamen we dan eindelijk aan in ons hostel. We konden welverdiend genieten van ons biertje aan het meest prachtige uitzicht, wat we ooit hadden gezien. Al snel hadden we er 3 iets wat rijpere Mzungu (Sud-Afrikaans) vrienden bij, waar we halverwege van de avond, toch maar snel gedag tegen hebben gezegd. Helaas namen ze dit niet zo strict en zo zaten we met deze in de ochtend niet zo frisruikende (alcoholdamp) mannen in onze raftboot midden op de Nijl.. Niet normaal, wat waren wij stil. Deze spanning was niet helemaal gezond. We kregen uitleg van een leuke gids en moesten eerst oefenen. Natuurlijk kon dit bij ons weer niet bepaald van t lije dakje gaan en eindigde een van ons helemaal in paniek onder de boot. (Geen namen worden vermeld). Goed, het raften kon beginnen. Ondanks dat we het niet hadden gedacht, bleken we toch een goed team met zijn allen, de eerste 4 watervallen hadden we ons bootje rechtop weten te houden! Toen kwam nummertje 5, toch niet zo'n goed team. Onze boot vloog volledig over de kop en het hele team vloog in het water. Iedereen vocht zich een weg naar boven. Wat seconden waren, voelden wel als uren. Aan het einde mochten we nog zwemmen in de Nijl, geen woorden kunnen dit beschrijven. Het leek wel een sprookje, zo magisch. Je voelde je zo klein in zo'n gigantische rivier. Onze dag eindigde met een heel gezellige avond! Zondag hebben we het lekker rustig aan gedaan en was ons weekendje tripje helaas alweer voorbij!

Jullie horen weer snel van ons!

Dikke kus Ger en Kim!

P.s foto's komen eraan, is nog beetje lastig om te uploaden. :)

Eerste weekje stage!

Hello everybody,

We hebben onze eerste stageweek erop zitten! Lekker weekend! :) Wat een week was dit.. 

Maandag ontmoette we de non (sister), zij vertelde ons over de kinderen en gaf ons een rondleiding. Een mooi tehuis maar erg anders dan in Nederland. Wat een lieve kindjes allemaal, ze waren ontzettend blij om ons te zien. Ondanks dat het ontvangst erg hartelijk was, was de Afrikaanse onduidelijk al heel snel weer wedergekeerd. Geen idee wat we moesten doen en waar we moesten beginnen.. De moed zakte echt in onze schoenen. De spaghetti 's avonds maakte onze dag nog een beetje goed. We hadden op dit moment al geen zin meer in de rest van de week, wat hoopten we dat er een wondertje zou gebeuren en we wat meer duidelijkheid zouden krijgen. Een wonder hebben we zeker gekregen. Een pittige Filipijnse dame die even straight to the point was en ons heel goed geholpen heeft. 'S middags hadden we voor de kindertjes een bellenblaas. Het was een dolle boel, de kindjes hebben geschaterd van het lachen. Opeens waren we weer heel blij met onze stage. Woensdag was onze eerste wondzorgdag. Op boda's (motortjes) trokken we de bushbush door om bij schooltjes terecht te komen. We wisten niet waar we moesten kijken, Uganda is een heel mooi en groen land, wat een uitzicht! Op iedere school mochten we op bezoek bij de directeur om ons voor te stellen. We werden vanuit de verte al gespot 'de mzungus kwamen er aan'. We hebben woensdag honderd kindjes geholpen met wondjes. Dit varieerde van kleine oppervlakkige wondjes tot flinke geïnfecteerde wonden. Er was erg veel verschil in rijkdom en armoede te zien. Deze armoede is niet te vergelijken met die in Nederland. Bolle buikjes vanwege voedseltekort, slechte leefomstandigheden en niet voor iedereen gezondheidszorg. Ook al zit je hele lichaam onder de infecties, geen geld is geen hulp. Zo zagen we dit donderdag tijdens onze tweede wondzorgdag bij een jongetje. Het lieve jongetje was totaal verwaarloosd, geen enkele energie vanwege zijn slechte gezondheid. Er was nu geen tijd voor tranen, maar proberen zo veel mogelijk hulp te bieden als we konden. Na 119 kindjes geholpen te hebben konden we met een voldaan gevoel weer naar huis. Vrijdag gingen we weer naar de Providence home. De kindjes beginnen ons al echt te herkennen. Een lach van oor tot oor toen we aan kwamen lopen. De hele dag hebben we opgetrokken met onze nieuwe vriend/collega, dit is een  ergotherapeut. Van hem hebben we van alles kunnen leren! We hebben aan het einde van de middag een feestje gemaakt om het weekend in te luiden met ballonnen, hier hebben de kinderen heerlijk mee gespeeld. Hele blije koppies, dit is een goed begin van ons weekend die we gaan spenderen in Kampala! Ondertussen zijn we deze blog aan het schrijven met kaarslicht (de stroom is uitgevallen). Fijn weekend allemaal, jullie horen weer snel van ons.

Dikke kus uit Nkokojeru

Afrika stijl!

Hoi iedereen,

Daar zijn we weer! Door Afrikaanse communicatie hadden we te weinig geld bij ons in Kampala. Hierdoor konden we de avond in het hostel alleen ons eten delen, omdat het niet voldoende geld was voor ons beide.. Dit was geen probleem alleen hadden we wel water nodig in dat warme weer. De volgende ochtend aan het ontbijt hebben we goed wat zandthee gedronken bij ons heerlijke ontbijt (pancakes) wat inclusief was, zodat we de dag goed door zouden komen. Vol goede moed vertrokken we om 8 uur 's ochtends om een walking tour te doen door Kampala. Wat een ervaring! Een drukte van jewelste en een enorme chaos. Geen stoplichten of zebrapaden. Gewoon oversteken op de gok, wat moesten we uitkijken om niet aangereden te worden door alle motortjes. We zijn over een markt gelopen waar nog net wat ruimte over was gelaten om je tussen de kraampjes door te wurmen. Om je heen hoor je veel mzungu. Ze willen graag even met je praten, je aanraken en ze vinden het helemaal geweldig als je iets bij hun kraampje zou kopen. Soms werd de aandacht iets te veel, de hele tijd dat gepluk aan je in de drukte wordt vanzelf irritant. Toch hebben we ons hier doorheen geslagen en kwamen we aan bij de moskee. De grootste moskee van Afrika. Hier mochten we naar binnen en zijn we boven op de toren geklommen waar we een prachtig uitzicht hadden over de stad. Plots kwam er een ongelofelijk lawaai uit de moskee de aanroep van gebed begon net toen wij boven op de toren stonden haha. Eenmaal weer beneden gingen we op naar het paleis, daar kregen we een rondleiding. Hier eindigde onze tour door Kampala. Even waren we vergeten dat we door de drukte nog naar huis moesten. 3 uur later over dat kleine piepstukje waren we weer thuis in Mukono. Hier was ondertussen een Nederlands stel aangekomen. Hier hebben we met z'n allen een typisch Oegandees avondmaal mee gegeten. Zaterdag was onze laatste dag in Mukono. We hebben de hele dag kunnen spelen met de kindjes ( Christine van 6 jaar en Chrispas van 2 jaar) dit was heel gezellig. Twee uur later dan gepland vertrokken we naar ons vaste verblijf voor de komende maanden. Na een hele mooie rit met de twee kindjes op schoot stond Larissa op ons te wachten. Dit is een Nederlands meisje die hier de maanden met ons doorbrengt. Een warm welkom. We hebben een gezellige avond gehad. Veel gepraat en uitleg gekregen. 'S avonds lekker gaan slapen tussen alle beestjes, wat waren we blij dat we een klamboe hadden en ducktape. De volgende ochtend zijn we voor het eerst naar het kindertehuis geweest. Natuurlijk op Afrikaanse stijl was er niemand om ons op te vangen ook al was dit afgesproken. Daarna zijn we met Larissa de hele middag naar het dorpje geweest waar we ons prima vermaakt hebben. In een lokaal hutje (gemaakt van dozen) geluncht, dit was heel speciaal. We kwamen een kunstenaar tegen waar we lang mee gekletst hebben en die allemaal tekeningen maakte voor ons in het zand. Was een leuke middag en nu zijn we weer thuis. Morgen gaan we voor het eerst stage lopen, als er dan iemand is die ons op vangt :) Tot snel!! xxxx

Dag 1 en 2!

Lieve allemaal,

We hebben drukke dagen achter de rug, dus kunnen we vast even vertellen wat we allemaal meegemaakt en gezien hebben. Onze reis verliep goed! We landden rond 3 uur in Entebbe. Daar werden we opgepikt door Francis en zijn vrouw. De weg leek in het begin goed, maar dat werd al snel anders... Vele hobbels later, moesten we afslaan naar een berg van klei. Hij vertelde dat we daar op moesten om thuis te komen. We probeerde de berg op te gaan, maar dat trok de bus niet. Die rolde weer lekker de grote weg op. Wij keken elkaar in de ogen en waren niet al te gerust over deze keuze. Toch probeerde Francis dit totdat we eindelijk boven waren. (Dakar-rally 2.0). Na 24 uur reizen, konden wij ons klaarmaken om naar bed te gaan. Het was opeens realiteit, we gingen buiten naar het toilet. Daar liet Francis ons vol trots de troon zien waar wij op mochten toiletteren. Heel lief, maar wij moesten wel even slikken en wisten niet zo goed of we echt nodig moesten.. Na een nachtje slapen stond het ontbijtje voor ons klaar. Een witte boterham met (Afrikaanse) honing, heel aparte uhum. Als lunch maakte we zelf flying eggs met Francis. Dit was niet op een gasfornuis maar op een klein vuurtje. Dit was erg lekker en maakte het ontbijt weer helemaal goed. Na de lunch maakten we ons klaar om te gaan wandelen door Mukono. Terwijl wij samen met Francis aan het wandelen waren, riepen veel mensen vrolijk mzungu (blanken) naar ons. Dit voelde heel gek, alsof we beroemd waren. We gingen een berg beklimmen en hadden vanaf daar een mooi uitzicht en we hebben de eerste aapjes gespot. Als avondeten kregen we een soort pasta met rijst en bonen . We zijn vroeg gaan slapen, we waren heel moe van alle indrukken. De volgende dag hadden we beiden heel lekker geslapen. Weer kregen we ontbijt, lekker met een banaantje en een eitje. Wij wilden na het ontbijt gaan klaarmaken om naar Kampala te gaan. Dit ging niet helemaal zoals we gehoopt hadden haha. Er was geen water. We hebben ons toch opgefrist en zijn daarna snel daarna met openbaar vervoer naar Kampala afgereisd. De afstand tussen tussen Mukono en Kampala is 20 km, maar we wisten er toch 2 uur over te doen. Het verkeer was erg chaotisch. Het laatste stuk hebben we op de boda boda (motor) gedaan. We kwamen aan in ons hostel, we waren heel blij om ons 'luxe' Afrikaans hostel te zien. We zijn nog even naar een shoppingmol geweest en nu zitten we even op onze kamer voordat we avond gaan eten. Dit is onze update tot nu toe! Jullie horen weer snel van ons.

Dikke pakkerd van Kim en Ger

Het begin van onze spannende reis!

Hoooi iedereen! Vanaf vandaag kan je hier al onze verhalen lezen over alles wat we meemaken tijdens onze reis! Het begon al een paar weken geleden met voorbereidingen; spullen kopen, papieren regelen etc. Natuurlijk ging dat bij ons beide weer veel te chaotisch!  Na alle stress en breakdowns en ook nog afscheid te nemen van onze lieve familie en vrienden, zitten we nu samen te wachten in de gate. Over een halfuurtje kunnen we boarden! En ooooh wat is dit spannend, maar wat hebben we er zin in! We komen vanacht om 2;45 aan in Kampala (Nederlandse tijd 1;45) en worden dan opgehaald door de broer van onze Nederlandse begeleidster. De komende weken gaan we veel zien (kakkerlakken, bluuugh) en meemaken! Via deze blog kunnen jullie een beetje met ons meereizen, jullie horen snel van ons! 

Dikke kus van Ger & Kim! 

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Kimberly